نوع دیگری از کارتن سفت و سخت امروزی ، اما هیچ کس حاضر نشد از فلز برای غذا استفاده کند زیرا سمی تلقی می شد. نگهداری ایمن از غذاها در ظروف فلزی سرانجام در اوایل دهه 1800 در فرانسه محقق شد.
در نتیجه افزایش آگاهی از محیط زیست، مشاغل بسته بندی کارتن ۸ کیلویی را انتخاب کرده اند تا خود را به عنوان یک برند اخلاقی معرفی کنند. زیرا آنها وسیله ای پایدارتر برای برآوردن خواسته های مصرف کننده هستند.
قوطی‌های آهن که با قلع پوشانده شده بودند، در اوایل قرن 14 در باواریا شناخته شدند. با این حال، فرآیند آبکاری تا سال 1600 یک راز کاملا محافظت شده بود. به لطف دوک ساکسونی که این تکنیک را دزدید، در اوایل قرن نوزدهم در سراسر اروپا تا فرانسه و بریتانیا پیشرفت کرد.
پس از اینکه ویلیام آندروود این فرآیند را از طریق بوستون به ایالات متحده منتقل کرد، فولاد جایگزین آهن شد که هم تولید و هم کیفیت را بهبود بخشید. در سال 1764، تنباکوفروشان لندن شروع به فروش انفیه در قوطی های فلزی کردند.
در حالی که سایر محصولات کارتن مانند فلزات و پلاستیک ها در دهه 1970 محبوبیت یافتند، کارتن شیشه ای تمایل داشت برای محصولات با ارزش بالا محفوظ بماند. شیشه به عنوان یک نوع کارتن بندی سفت و سخت امروزه کاربردهای زیادی دارد.
در سال 1809، ژنرال ناپلئون بناپارت 12000 فرانک به هر کسی که بتواند غذای ارتش خود را حفظ کند، پیشنهاد داد. نیکلاس آپرت، سرآشپز و شیرینی‌پز پاریسی، دریافت که غذاهایی که در ظروف حلبی بسته شده و با جوشاندن استریل شده‌اند.
می‌توانند برای مدت طولانی نگهداری شوند. یک سال بعد پیتر دوراند از بریتانیا پس از ابداع قوطی استوانه ای مهر و موم شده، حق ثبت اختراع برای ورق قلع را دریافت کرد. از آنجایی که غذا در کارتن فلزی ایمن بود، محصولات دیگر در جعبه های فلزی در دسترس بودند.
