با این حال، مشکلاتی که بیشتر توجه عمومی و رسانه ها را به خود جلب می کند، مشکلاتی است که منجر به بلعیدن و درهم تنیدگی توسط حیات وحش می شود.
گزارش شده است که بیش از 260 گونه، از جمله بی مهرگان، لاک پشت ها، ماهی ها، پرندگان دریایی و پستانداران، مواد پلاستیکی را بلعیده یا درگیر می شوند که منجر به اختلال در حرکت و تغذیه، کاهش تولید مثل، پارگی، زخم و مرگ می شود .
داده های نظارتی محدودی که ما داریم نشان می دهد که نرخ درهم تنیدگی در طول زمان افزایش یافته است. طیف گسترده‌ای از گونه‌ها با حالت‌های مختلف تغذیه از جمله فیدرهای فیلتر، فیدرهای رسوب‌دهنده و جانوران ریزه‌خوار برای بلعیدن پلاستیک‌ها شناخته شده‌اند.
با این حال، بلعیدن احتمالاً برای گونه‌هایی که به طور خاص اقلام ضربه گیر لاستیکی را انتخاب می‌کنند مشکل‌ساز است، زیرا آنها را با غذای خود اشتباه می‌گیرند.
یک منطقه مورد توجه خاص، فراوانی قطعات پلاستیکی کوچک یا میکروپلاستیک ها است. قطعاتی به کوچکی 1.6 میکرومتر در برخی از زیستگاه های دریایی شناسایی شده اند و به نظر می رسد که قطعات کوچک تری کمتر از سطح کنونی شناسایی وجود داشته باشد.
یک کارگاه اخیر که توسط اداره ملی اقیانوسی و جوی در ایالات متحده برگزار شد، به این نتیجه رسید که ریزپلاستیک ها به عنوان قطعات کمتر از 5 میلی متر با مرز پیشنهادی اندازه پایین تر 333 میکرومتر تعریف می شوند تا بر روی میکروپلاستیک هایی که با استفاده از روش های نمونه گیری مرسوم گرفته می شوند، تمرکز کنند.
با این حال، ما مهم می دانیم که فراوانی قطعات حتی کوچکتر نادیده گرفته شود. به نظر می رسد که قطعات پلاستیکی در اثر زوال مکانیکی و شیمیایی اقلام بزرگتر تشکیل می شوند.
علاوه بر مشکلات فیزیکی مرتبط با زباله های پلاستیکی، گمانه زنی های زیادی مبنی بر این که پلاستیک در صورت بلعیده شدن، پتانسیل انتقال مواد سمی به زنجیره غذایی را دارد، وجود دارد.
در محیط دریایی، زباله های پلاستیکی مانند گلوله ها، قطعات و میکروپلاستیک ها حاوی آلاینده های آلی از جمله بی فنیل های پلی کلره، هیدروکربن های آروماتیک چند حلقه ای، هیدروکربن های نفتی، آفت کش های آلی کلر هستند.
تری کلرواتان و متابولیت های آن؛ همراه با هگزان هگزا کلره دی فنیل اترهای پلی برومینه ، آلکیل فنل ها و BPA در غلظت های مختلف از ngg-1 تا میکروگرم در g-1. برخی از این ترکیبات در طول ساخت به پلاستیک اضافه می شوند در حالی که برخی دیگر به زباله های پلاستیکی از محیط جذب می شوند.
کار در ژاپن نشان داده است که پلاستیک ها می توانند آلاینده های آلی پایداری را که از منابع دیگر در محیط زیست به وجود آمده اند، انباشته و متمرکز کنند.
