شاندونگ به‌عنوان قطب مستقل پالایش نفت چین، زنگ خطری برای منطقی‌سازی بخش پالایشگاهی این کشور است. در طول سال‌ها، قوری چینی کف پهن شاندونگ از سیاست‌های مطلوبی مانند دسترسی به زمین ارزان و حمایت یک دولت محلی که برای مشاغل و کمک به رشد اقتصادی به صنعت متکی بود، بهره‌مند شدند.
به همین دلیل، مقامات شاندونگ در برابر اجرای دقیق دستورالعمل‌های پکن برای حذف پالایشگاه‌های قوری مقاومت کردند و چشم خود را بر روی اقداماتی که بقای آنها را تضمین می‌کرد، بسته بودند.
اما با راه اندازی مجتمع های پیشرفته مایع به مواد شیمیایی در استان های همجوار، رقابت شاندونگ کاهش یافته است. و با افزایش فشار برای یافتن محرک‌های جدید برای اقتصاد استان، مقامات شاندونگ طرحی را با هدف بستن کارخانه‌های با ظرفیت کمتر و در نتیجه باز کردن راه برای یک مجتمع بزرگ پالایشی و پتروشیمی تحت رهبری بخش خصوصی در جزیره یولونگ اجرا کردند.
ساخت و ساز به خوبی در حال انجام است. آنها همچنین در حال توسعه بسته‌های غرامت و جابجایی کارگران برای کاهش تأثیر تعطیلی برنامه‌ریزی‌شده کارخانه بوده‌اند.
در حالی که ضمانت‌نامه‌هایی را از پالایشگاه‌های مستقل دریافت کرده‌اند که متعهد می‌شوند که سهمیه‌های واردات خام خود را مجدداً نفروشند و برای خرید چنین تخصیصی تلاش نخواهند کرد.
مطمئناً، تعداد پالایشگاه های مستقل شاندونگ در حال کاهش است و ترکیب آنها در استان و سراسر کشور در حال تغییر است – با تعطیلی برخی واحدهای مقیاس کوچکتر و برخی دیگر تلاش هایی را برای تنوع بخشیدن به منابع درآمد خود از طریق ارتقاء زنجیره ارزش دنبال می کند.
اما اشتباه نکنید: قوری های چین هنوز یک سوم کل ظرفیت پالایشی چین و یک پنجم واردات نفت خام این کشور را تشکیل می دهند. آنها همچنان به استفاده از اقدامات دفاعی خلاقانه در مواجهه با فشارهای دولت و بازار ادامه می‌دهند، با شرکت‌های دولتی شریک شده‌اند.
